İktidar çevrelerinden sızan bilgilere göre, ekonomi yönetiminin şu anda uyguladığı sıkı para ve maliye politikalarının seçim takvimi yaklaştıkça gevşetilmesi planlanıyor. AKP kulislerinde konuşulanlara göre, en geç 2027’nin kasım ayında yapılması olası erken seçim öncesinde kapsamlı bir “seçim ekonomisi” devreye sokulacak.
Parti içindeki değerlendirmelere göre, seçim sürecine girildiğinde konut ve taşıt kredilerinde genişleme, asgari ücret ve emekli maaşlarında artış, kamu çalışanlarına zam gibi adımları içeren bir paket hazırlanması gündemde. Bu adımların, şu anki kemer sıkma politikasıyla çelişmesine rağmen siyasi zorunluluk nedeniyle hayata geçirileceği ifade ediliyor.
Nefes yazarı Nuray Babacan’ın aktardığı kulis bilgilerine göre, ekonomi yönetimi planlamalarını 2026 Haziran’ını esas alarak yapıyor ve enflasyon hedeflerinin tutturulabilmesi için tavizsiz bir sıkılaşma öngörüyor. Bu nedenle asgari ücret ve emekli maaşları konusunda beklentileri yükseltecek bir tablo çizilmiyor. Olası küçük artışların ise siyasi baskıyla sınırlı kalacağı belirtiliyor.
Bu yaklaşımın, sahada seçmenle temas halinde olan AKP’li siyasetçilerde ciddi rahatsızlık yarattığı aktarılıyor. Parti yöneticileri, dar gelirli kesimler ve küçük esnaf üzerindeki vergi denetimlerinin tepki çektiğini ekonomi yönetimine ilettiklerini, bu uyarılar sonrası küçük esnafa yönelik baskının bir ölçüde azaltıldığını dile getiriyor.
Öte yandan, kamu harcamalarında tasarruf politikasının kararlılıkla sürdürüldüğü, bakanlık ve kamu kurumlarının ek bütçe taleplerinin Hazine ve Maliye Bakanlığı tarafından geri çevrildiği öne sürülüyor. Talep edilen artışların, “bir önceki yılın bütçesinin yüzde 5 altında” yeniden hazırlanmasının istendiği ifade ediliyor.
Kulislerde asıl dikkat çeken başlık ise Hazine ve Maliye Bakanı Mehmet Şimşek’in geleceği. Ekonomi programının seçim gerekçesiyle gevşetilmesine karşı çıkması halinde, Şimşek ile Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın bu aşamada yollarını ayırabileceği iddiaları dillendiriliyor. Parti içinden bazı isimler, Şimşek ve ekibinin ülkeyi seçim sürecine kadar ekonomik açıdan kontrollü biçimde taşımasının yeterli görülebileceğini, sonrasında ise “harcama döneminde” farklı bir tercihe gidilebileceğini savunuyor.
Özetle, iktidar kulislerinde ekonomi politikalarının kaderinin seçim takvimiyle birlikte yeniden şekilleneceği, sıkı programın yerini sandık odaklı bir genişlemeye bırakacağı beklentisi giderek güçleniyor.
